De geschiedenis van de Vrouwenbond
Klein en gering
‘De Meisjesvereniging der Gereformeerde Gemeente te Axel zou gaarne een ring vormen met eventuele andere Meisjesverenigingen in Zeeland. Secretaresse is mej. A.N. de Feyter…’ Deze advertentie stond in ‘De Banier’ van september 1946. Het duurde nog tot 7 april 1947 voordat de meisjesvereniging te Lisse een ‘besturenvergadering’ belegde. Bestuursleden van andere meisjesverenigingen waren aanwezig en luisterden naar een inleiding van ‘mejuffrouw zuster’ M. den Hertog te Mijdrecht. Ds. A. Verhagen, toen predikant te Lisse, had de leiding. Op deze vergadering werd het Landelijk Verband van Meisjesverenigingen der Gereformeerde Gemeenten opgericht. Ds. Verhagen werd erevoorzitter. Mej. W. den Hertog te Nieuwer ter Aa werd presidente.
De eerste Landdag
In augustus 1948 werd de eerste ‘Landdag’ gehouden in het kerkgebouw aan de Boothstraat te Utrecht. Ds. Verhagen sprak in zijn openingswoord: “Het is mij een aangename taak dit eerste samenzijn van onze meisjesverenigingen te openen. Er spreekt de grote saamhorigheid uit, dat we allen tot één gemeente, tot één volk behoren en mocht dit dan ook in het verdere van deze dag tot uiting komen. Allerwegen is er verbreking en verwoesting. Ons opkomend geslacht wordt daardoor bedreigd. Het gevaar om afgevoerd te worden van hetgeen ons dierbaar moet zijn, is ontzaglijk groot. Daarom is het mij tot blijdschap u een hartelijk welkom te mogen toeroepen (…) Ik sta nu ruim veertig jaar in het ambtelijke leven, doch een vergadering als deze beleefde ik nimmer tevoren. Houdt u deze dag aan de leiding en de orde in de vergadering om zodoende gezellig bijeen te zijn. De wijze, waarop wij samen zijn en ons werk hopen te verrichten, mogen in de gemeenten een gunstige indruk wekken. Het geeft niet, dat het begin klein en gering is…”
Van Landelijk Verband naar Bond
In de eerste jaren van het Landelijk Verband waren het vooral meisjesverenigingen die zich aansloten. Na tien jaar waren dat er al34. Maar het bleef niet bij meisjesverenigingen. Steeds meer vrouwenverenigingen sloten zich aan. Op de contactmiddag in oktober 1959 besloot het bestuur om de naam te veranderen in ‘Landelijk Verband van Meisjes- en Vrouwenverenigingen’. De woorden ‘Landelijk Verband’ werden na drie jaar vervangen door ‘Bond’. Tegelijkertijd vond er een verschuiving plaats. Veel meisjesverenigingen wilden zich liever aansluiten bij de Jeugdbond, die inmiddels ook openstond voor meisjesverenigingen. Hun plaats werd ingenomen door vrouwenverenigingen of zendingskransen. Deze werden in de zestiger jaren opgericht nadat ds. G. Kuijt als zendeling naar Nieuw-Guinea was uitgezonden. Men was actief bezig om door middel van verkopingen geld voor de zending in te zamelen. Op contactdagen waren prachtige handwerken te zien en werden nieuwe ideeën en patronen besproken.
Elk jaar was er een Bondsdag. De locatie wisselde in de beginjaren nogal eens. Vaak kwam men in Utrecht bijeen, maar Zeist of Gouda worden ook genoemd.
Logo
In principe bestaat het logo van de Vrouwenbond allang. Wie kent niet het stapeltje boeken en de duidelijk herkenbare Bijbel in het midden? Waar het logo vandaan komt, is niet precies bekend. Het is in ieder geval niet speciaal voor de Vrouwenbond ontworpen. Er is een boekje – ‘Voor hart en huis’, almanak voor het jaar 1933 – waarop het logo al te vinden is.
Uit de notulen van de Vrouwenbond blijkt, dat over het uiterlijk van het ’embleem’ weinig woorden gesproken zijn. Voor het eerst komt dit onderwerp ter sprake in de notulen van 28 augustus 1984. We lezen daar: “Mevrouw Uijl vraagt of de titel ‘Pagina’s voor haar’ in Daniël gewijzigd kan worden, zodat het duidelijk herkenbaar is dat deze pagina’s van de vrouwenbond uitgaan. Bijv. met het embleem van de Bond en de adressen van pres. en sekr. Dit onderwerp is al meer ter sprake geweest, ook in de Daniëlredactie. Er zal hierover een brief naar de redactie worden geschreven.” De brief wordt geschreven en op 8 januari 1985 is een antwoord ontvangen. “Ingekomen een brief van de redactie Daniël. In de nieuwe kop mogen niet de letters van onze Bond. Wij vinden dit jammer en mw. Crum zal ’t nogmaals mondeling vragen. Zij heeft geschreven aan de heer Boerman over een ontwerp.”
In datzelfde jaar staat op de agenda voor de vergadering van 14 maart 1985 voor het eerst het zwart-witte logo afgebeeld. Ook op het briefpapier, dat op 18 juni voor de uitnodiging van de Huishoudelijke Vergadering gebruikt wordt, zien we het logo. En sinds die tijd ontbreekt het niet meer. Tot 2009 blijft het logo hetzelfde. Maar de wijziging die dan volgt, heeft weinig overleg, creativiteit en woorden gekost. De drukker van het jeugdblad ‘Daniël’, waarin nog steeds de ‘Pagina’s van haar’ te vinden waren, ontwierp een nieuwe huisstijl en stelde een aangepast logo voor. Het nieuwe logo heeft hetzelfde ‘hart’. Binnen de cirkels is opnieuw het stapeltje boeken met de Bijbel als middelpunt te vinden. Het wil aangeven, dat Gods Woord altijd opengaat: op elke bijeenkomst, op iedere vergadering, op alle zendings- en vrouwenverenigingen. Het geeft ook aan dat in ons aller leven het Woord Gods onmisbaar is. Daarin openbaart God aan dode zondaren de enige weg ten leven.
Bij het 75-jarig jubileum van de VBGG in 2022 heeft het logo een facelift gekregen.